MGA UHAY SA BULAK SA KANDING-KANDING

Sa mga sagbot, kanding-kanding, ug kipi-kipi
Luyo nianang tugkaran
Mamauli kita.
Didto
Diin gawasnon kitang magtiniil,
Pistahan nato pag-usab
Ang mga amorsiko.
Lukpon ta niini
Ang mga sidsid
Sa atong mga kagahapon
Unya paambiton ta ang kasamtangan
Ug ang umaabot
Sa makabungog tang hudyaka.

Higdaan nato ang kalunhaw
Sa mga kipi-kipi
Nga maoy ampay nato sa kasagbutan
Hangtud mangapungil ang mga tunok niini.
Kay unya sa imong paggikan pag-usab
Didto sa dapit sa mga niyebe
Pamuniton ko
Sa atong karaang tanaman
Luyo nianang tugkaran
Ang mga biniyaang
Uhay sa mga bulak
Sa kanding-kanding.

PIANG

Mitadlas na usab
Ang imong panan-aw
Sa karaang hulagway.
Giharong sa makausa
Ang mibadhas nga kahugot
Ug kasikit
Nga linambigitay
Nga karon taod-taod nang giagup-op.

Ug sa kalit lang
Milunhat ang imong piang
Sa dughan.

LAMA

Kining mga magasin
Nga nagkatag sa imong lamisa
Kaganiha ko pang gipakli-pakli,
Sa mga pinintalang dagway
Mga bulok
Nanglugwa


Apan kining mga pahina
Taod-taod na diayng gatutok nako
Sa akong paminaw dunay mga kumo
Nga nagpahipi, nanukad,
Gapunting
Sa gatanga kong apapangig.

Samtang mao ra'y akong namatikdan
Mga lama
Sa akong kuko ug tudlo
Nanglakra
Sa matag pahina
Nga nagsinaw—
Nataran sa imong kalipay.

SA IMONG BARUTONG PAPEL

(sa akong gamay nga magbaruto)

Pasakya ko, anak
Sa imong barutong papel.
Mukuyog ko
Sa pagsugat
nianang bul-og
sa unahan.
Kupti ko
Sa akong pagbarag
Inig sukarap na unya
Sa hangin.
Sa imong pagtugot
Sa layag,
Pasagdi kong mogunit
Sa katig.

Tudloi ko, anak
Sa pagpiyong
Kauban nimo.
Ug didto
Pakit-a ko
Sa mga bulok
Sa kahiladman
Nga way puas
Nimong gisawom.

Padungga ko
Sa uraray sa mga sugilanon
Sa matag suba,
Lapyahan
Ug katubigan.
Ihunghong nako
Kon asa
Ang kinatumyan
Nianang bangaw,
Nga matod mo,
Duna’y mga bulok
Nga hinulaman
Sa imong kinahiladman?

Hain, anak, hain,
Ang kinapusoran
Sa imong dagat?


-- GINA MANTUA-PANES

MY SCARLET LETTERS

(to my mentor nanay moling, all these years)

My scarlet letters
You have unwritten,
And gave my vestment colors anew
Paler than the whitewashed
Stones and sands
That niched
These walls—
Walls that once frowned,
Walls that wrote
Those letters
At this chest
That now heaves
An ensemble
Of notes that lilt
Of your years
That held mine
In your arms.

I AM

I am
A wound,
An open gash
That lay
Next
To a dead
Man’s tomb
Waiting,
Wanting
To be
The scar
Next to this
Scratched Earth
Clutching
The crevices
Of your
Pale niche.

COME, GOBLIN, MY GOBLIN

(to my little elf)

Come, little goblin
Let me cup
Your grinning chin
Only your elfin nature
Can make plain
Humor me
With your trots
And banters
Dance to me
At the beat
Of your drums
Let’s tiptoe
To the marshes,
The grassy nook,
And the windy hills.


Be my fiddler
For a day
Tickle
My unease away
At every pluck
Of every string
Of every fill
Let me doze off
To every jazzy strain
Whisk me away
To a small green pasture
Where I lay in a trance
Feeding on every
Hush and wind blows
My world has forgotten
Long time ago.